Zondagbrief 25 oktober 2015: Echte antwoorden.

Thuis aan tafel, op de sportclub, in de politiek of in gymzaaltjes, zelden was er zoveel eensgezindheid over het onderwerp van gesprek: de vluchtelingen. Want het drama is er in de voorbije weken niet minder op geworden. Je moet wel heel weinig gevoel hebben als je niet verdrietig wordt van een bibberend meisje in de blubber aan de grens van Kroatië met Servië. De zomer is echt voorbij en regen, wind en kou domineren de weersvoorspellingen in heel Europa.

Maar het publieke debat wordt vooral gegijzeld door de schreeuwers. ‘Een hek eromheen’ riepen de schreeuwers deze week in Steenbergen. En een vrouw met een genuanceerd verhaal krijgt de meest seksistische uitspraken naar haar hoofd van de mensen die alleen maar uit zijn op rellen. Gewone mensen, die van de beelden van het geploeter in de blubber ook buikpijn hebben, maar zich tegelijkertijd zorgen maken over woningen of werk, krijgen in het huidige politieke klimaat nauwelijks de kans normaal vragen te stellen. Schreeuwende politici komen niet met oplossingen, maar met persoonskwalificaties. Daar hebben we dus helemaal niks aan. We hebben een écht antwoord nodig op de zorgen van veel Nederlanders.

En er zijn genoeg goede voorbeelden. In Amsterdam Nieuw-West bijvoorbeeld, waar ik van de week langs ging bij de vrijwilligers. PvdA-stadsdeelvoorzitter Baâdoud gaat daar harde afspraken maken: 500 nieuwe woningen, waarvan 250 voor statushouders (vluchtelingen met een verblijfsvergunning), en 250 woningen voor Nederlanders op wachtlijsten. Alleen op die manier zorgen we voor doorstroming op de woningmarkt. 500 woningen bouwen in Nieuw-West is wél een antwoord. Het is een antwoord op de terechte zorgen van Nederlanders, en een antwoord op de verantwoordelijkheid van Nederland om mensen die moeten vrezen voor lijf en leden opvang te bieden.

Als je het draagvlak wil vergroten, zullen vluchtelingen zo snel mogelijk midden in de samenleving moeten staan en daar ook een rol in kunnen spelen. Bijvoorbeeld door opvangcentra in de directe omgeving hun inkopen te laten doen, zodat de omgeving direct profiteert van een opvanglocatie. Afgelopen week was ik bij de noodopvang in Nijmegen. Daar hoorde ik dat er op twee locaties in Nederland gekookt wordt. Vervolgens wordt dat eten over heel Nederland verspreid en ter plaatse opgewarmd. Waarom wordt er niet ter plaatse ingekocht en gekookt? Dat lijkt me goedkoper en lekkerder.

De PvdA legt zich niet neer bij het geschreeuw. De PvdA is in gesprek met al die Nederlanders die wel zorgen hebben, maar ook zien dat ‘een hek bouwen’ (buiten dat het niet werkt) niet is wat Nederlanders doen. Genuanceerde verhalen komen minder vaak in de krant en minder vaak op tv. Maar dat maakt ons niet uit. En als je wel in de krant komt, dan is dat een evenwichtig verhaal. Dan zeggen we dat sociaaldemocraten geloven in een oplossing die niet bestaat uit extremen. Dat we werken aan een oplossing met Nederland als één samenleving. Waarin we naar elkaar omkijken, en zorgen niet wegwuiven. Dat kan alleen als we met elkaar blijven praten. PvdA-politici en –vrijwilligers door het hele land doen dat en blijven dat doen. Tegen het geschreeuw in. Dus niet #kominverzet, maar #latenwepraten.

Een goede zondag.
Hans Spekman