Zondagbrief 5 februari 2017: Vijftig man met één megafoon.

De voortekenen waren al slecht. Maar de daden blijken vreselijk. In twee weken tijd heeft de Amerikaanse president Trump een aanval gepleegd op de vrije pers, laat hij een muur bouwen aan de grens met Mexico, schrapte hij honderden miljoenen aan subsidie voor de meest hulpbehoevende vrouwen en sluit hij pontificaal de grens voor hele groepen mensen. Door die laatste actie worden gezinnen en families uit elkaar getrokken. Mensen kunnen opeens niet meer naar hun werk.

Mensen die al jarenlang wonen en werken in de Verenigde Staten komen het land niet meer in. Van de een op de andere dag. Met één krabbel op een papier waren wereldwijd miljoenen mensen ineens slachtoffer van uitsluiting. De federale rechter die dat laatste besluit gisteren van tafel veegde, noemt hij meteen een ‘nep-rechter’.

Dergelijke maatregelen en uitspraken zijn niet alleen iets waarmee ik het hartgrondig oneens ben, ze zetten naar mijn overtuiging ook de democratie onder druk. Want in een democratie bestaan gaan eerste- en tweederangsburgers. In een democratie worden minderheden beschermd en de vrijheid verdedigd.

Vorige week besloten mijn vrienden Randy, Mikal en ik dat we wat moesten doen. Een demonstratie! Niet aan de zijlijn staan, maar actie! Op het trappetje van de overvolle trein maakten we een evenement aan op Facebook. We vroegen meteen een vergunning aan. In de mail aan de politie van Den Haag schreef ik dat de verwachting was dat er vijftig man met één megafoon zouden komen demonstreren.

Het liep anders. Binnen een paar uur hadden honderden mensen zich aangemeld. We kozen een naam: Holland Against Hate. Met acht vrienden werkten we dag en nacht om alles op poten te zetten. Drie dagen later stonden we met bijna drieduizend vrouw en man op het Malieveld in Den Haag. Inclusief de voltallige vaderlandse media, ministers, Tweede Kamerleden, lijsttrekkers, burgerrechtenorganisaties en een aantal artiesten.

Deze actie laat zien dat er een hele grote groep bezorgde Nederlanders is. Nederlanders die zich oncomfortabel voelen bij de verdeeldheid die gezaaid wordt. Al die mensen lieten samen zien dat Nederland zich niet neerlegt bij de politiek van uitsluiting. Dit is de stille progressieve meerderheid in Nederland die opstaat en zegt: tot hier en niet verder.

‘Er is veel meer wat ons verbindt dan wat ons verdeelt’, zei Lodewijk Asscher niet voor niets vorige week zaterdag op de campagneaftrap. Woensdag bleek dat maar weer. Holland Against Hate is het succes van drieduizend mensen die hun mond open trokken tegen uitsluiting. Maar het is ook het bewijs dat je met twee vrienden en een Facebookaccount in staat bent iets heel moois neer te zetten.

Wouter Booij
Initiatiefnemer Holland Against Hate, en lid van de PvdA

jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet

en dan die vraag aan een ander stellen –

Remco Campert

Foto Erwin van der Lem