Zondagbrief 26 april 2015: Stap in de goede richting.

De discussie over bed-bad-brood ging de afgelopen dagen veel over politici. Over welke partij er had gewonnen. Of verloren. Er lag inderdaad een enorm probleem in de coalitie. Een conflict dat moest worden opgelost. Zoals we dat tot nu toe altijd hebben gedaan, hoe omvangrijk de politieke verschillen soms ook zijn.

Maar, mede door het politieke wapengekletter, ging het veel te weinig over de mensen zelf. De mensen die ooit huis en haard verlieten op de vlucht voor gevaar of schrijnende armoede. Mensen die met dromen en verwachtingen hier kwamen.

Daarom werd ik ook zo boos toen Halbe Zijlstra hen vergeleek met criminelen als Holleeder. Deze mensen zijn geen criminelen. Het zijn mensen die naar hier vluchten, op zoek naar een beter leven. En die nu moeten leven met bittere teleurstelling, omdat de rechter oordeelde dat ze hier niet mogen blijven. Het zijn mensen die dan niet meteen hun koffers pakken, en soms tussen wal en schip vallen. En aankloppen voor hulp. Onderdak, voedsel, rust.

De afgelopen week zochten we naar een compromis dat hén recht doet. Opvang mét zicht op een uitweg; bijvoorbeeld terug naar het land dat je verliet, met hulp van ons. En tijd en rust, omdat de verzoening met de terugreis vaak niet direct indaalt. Niet alleen bed-bad-brood, want dan is de straat alsnog je lot overdag. En niet tot in het oneindige, want jarenlang driehoog achter in de noodopvang is ook geen oplossing. Zoals in de Pauluskerk wordt gewerkt. Een praktische oplossing, met goede resultaten.

Het werd een zwaar bevochten compromis. Waarin we met de grote steden die betere opvang gaan uitwerken en opzetten. Maar ook een compromis waarin in andere steden opvangvoorzieningen worden afgebouwd tot het niveau waar straks de Raad van State ons toe verplicht op grond van verdragen en wetten. Waarbij natuurlijk altijd geldt dat de burgemeester op grond van zijn taak de openbare orde te bewaken, aan eenieder op individuele basis opvang kan bieden. Niemand hoeft in dit land op straat te slapen.

Een definitieve oplossing? Nee, een stap in de goede richting. In de wetenschap dat de zoektocht naar een beter leven zich nooit zal laten indammen door wetten en regels. Zolang het hier vrij, welvarend en vredig is en daar onderdrukking, armoe en oorlog heerst, zullen mensen blijven komen. En zullen we blijven discussiëren over de beste manier om daarmee om te gaan.

Dit zei ik erover bij Humberto Tan aan tafel >

Met vriendelijke groet,
Diederik Samsom